Onze Nikki is gisteravond overleden. Toen we thuis kwamen lag ze boven helemaal te shaken: paniek! Dierenarts gebeld en langs geweest. Volgens hem had ze een epilepsie aanval gehad en was volgens hem daarom zo kortademig. Maar de hele avond bleef ze dit, liggend op een dekentje. Eigenlijk wilden we wel naar bed maar vertrouwden het toch niet. We aaiden haar en opeens vloog ze om haar as door de kamer en bleef met haar buik tegen de stoelpoot liggen. Snel de dierenarts gebeld en tijdens het bellen riep Jos dat ik moest komen. Er liep allemaal bloed uit haar bekkie. We hadden toen ook zelf snel de conclusie getrokken dat ze dit niet zou overleven, dus weer naar de dierenarts en hij heeft haar uiteindelijk laten inslapen. Misja zat waardig naast de deur toen we ons huis verlieten.
We zijn er allebei knap ziek van. ' s Morgens huppelde ze nog vrolijk rond op haar drie pootjes, 's avonds totaal geen contact meer. Gelukkig was ze niet alleen toen ze overleed en heeft ze bij ons vast een heel fijn leven gehad, 15 jaar is overigens ook een behoorlijke leeftijd. Iedere ochtend kwam ze me op het toilet bezoeken en de avond voor haar overlijden heeft ze mijn hele gezicht afgelikt.. iets wat ze nooit deed.. heeft ze het voelen aankomen? Nooit zullen we hierop antwoord krijgen.. maar het is goed zo.. Waarschijnlijk zit ze nu op een wolkje in de kattenhemel op haar harpje te spelen en naar ons te kijken..
